Als het gevuld is met rauwe melk, wint de pot de terre het soms van de port de fer. Sinds maart 2007 is er een geschil tussen de verdedigers van de echte Camembert uit Normandië en Lactalis (Besnier). Deze laatste eiste dat Inao (Institut national des appellations d'origine) het verhitten of microfiltreren van melk toestond bij de productie van kazen met gecontroleerde oorsprongsbenaming. Na anderhalf jaar was het Besnier-imperium volledig verslagen. Niet alleen bevestigde de regering bij ministerieel besluit de verplichting om alleen rauwe melk te gebruiken voor Camembert de Normandie AOC, maar ook zag Lactalis zich door een daling van de verkoop van het merk Lepetit (-25% volgens onze informatie, hoewel dit cijfer niet is bevestigd door de fabrikant) gedwongen om de fabriek Saint-Maclou in Calvados te sluiten. De productievestiging van de beroemdste camembert uit Normandië, opgericht in 1890 door Auguste Lepetit, werd in 1978 overgenomen door de Besnier-groep en werd in een paar jaar tijd, samen met Lanquetot, de grootste Franse AOC camembertproductie-eenheid.

De aankondiging van de sluiting van de historische fabriek van zijn familie raakt Philippe Lepetit nauwelijks:"Saint-Maclou stierf niet in september 2008, maar vijfentwintig jaar geleden, toen Michel Besnier het handvormen verving door een robot om 80.000 Camemberts per dag te maken. De fabriek was niets meer dan een industriële machine die veroordeeld was om ronde, witte kazen te maken. De afstammeling van de Lepetit-dynastie heeft geen woorden die hard genoeg zijn om de destructieve strategie van Lactalis te veroordelen, die zich ontdoet van rauwe melk onder het zogenaamde gezondheidsvoorwendsel, in de hoop van het Inao het recht te krijgen om afgewerkte melk te gebruiken om zijn productiekosten te verlagen, terwijl het AOC-label behouden blijft. Niet alleen het overheidsorgaan, voorgezeten door Jean-Charles Arnaud, gaf niet toe aan de chantage, maar de kleine producenten van Camembert gemaakt van rauwe melk, gesteund door een beweging variërend van verenigingen voor de verdediging van het terroir tot bepaalde media, waaronder Marianne, organiseerden een tegenoffensief."Het geweld van de aanvallen op ons heeft twijfel gezaaid bij een aantal consumenten", zegt Luc Morelon, communicatiedirecteur van Lactalis. Onze krant is er trots op een actieve rol te hebben gespeeld in deze strijd om het Franse kaaserfgoed te beschermen. We zijn blij met de uitkomst van deze strijd, ook al betreuren we de sluiting van de Lepetit-fabriek (de directie van Lactalis verzekert ons dat 93 banen behouden zullen blijven), waar consumenten zich hebben herinnerd dat het etiket niet de kaas is.

Het begon allemaal in 1998, toen de auteur van deze regels samen met zijn collega Périco Légasse een artikel schreef in Marianne getiteld "Non, les fromages au lait cru ne tuent pas" ( "Nee, kazen gemaakt van rauwe melk doden niet"). Geconfronteerd met herhaalde aanvallen van de landbouw- en voedingsmiddelenlobby, hebben we de zaken rechtgezet. Op dat moment hadden we er geen idee van dat Besnier, de grootste producent van AOC kazen gemaakt van rauwe melk, op een dag een product in diskrediet zou brengen dat hem beroemd had gemaakt, met als enige doel zijn winst te verhogen. Een trieste weerspiegeling van slecht liberalisme. Tien jaar later, en na enkele maanden van bitter conflict, overwon David, die de verdedigers van rauwe melk belichaamde, Goliath, een wereldwijde industriële reus wiens economische (en politieke) macht suggereerde dat hij het laatste woord zou hebben. Weinig van onze collega's sloten zich bij ons aan. Met uitzondering van Alain Dubois in Parijs en Philippe Olivier in Boulogne-sur-Mer waren er niet veel kaasverwerkers die zich achter de zaak schaarden. Het keerpunt kwam op 26 december 2007, toen France 3 een prime-time documentaire uitzond met de titel "Ces fromages qu'on assassine", waarbij onze collega's betrokken waren. Het programma overwon de druk en had onmiddellijk effect. In slechts een paar maanden tijd, toen de overheid zich bewust werd van wat er op het spel stond, kelderde de verkoop van industriële kazen van Lepetit en Lanquetot. Tegelijkertijd steeg de verkoop van echte Normandische camemberts op basis van rauwe melk (Réo, Gillot, Saint-loup, Graindorge) met 35%. Dit toont aan dat consumenten, mits ze geïnformeerd en gewaarschuwd worden, weten hoe ze zich moeten verzetten. Een Camembert van rauwe melk is immers maar een klein deel van de Republiek.